Οι θυμωμένοι Έλληνες εκδικούνται εαυτούς και δημιουργούν εκρηκτικό σκηνικό!

 

 Οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις έχουν μεταβάλει τα χρηματιστηριακά και όχι μόνο δεδομένα, κατ’ εμέ προς το χειρότερο. Ακόμα και η ΝΔ να έρθει πρώτο κόμμα, καταφέρνοντας να κυβερνήσει με κάποιο τρόπο, θα έχει απέναντί της όχι μόνο τα ίδια της τα σπλάχνα, τους υποστηρικτές της κομματοκρατίας και του κρατισμού όπως συνέβη με τη διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, αλλά και ένα έντονα αναβαθμισμένο αντιμεταρρυθμιστικό και αναχρονιστικό στρατόπεδο.  Η θετικότερη εξέλιξη θα ήταν το πολιτικό σύστημα επιτέλους να προχωρήσει σε πραγματικές μεταρρυθμίσεις και η Ευρώπη να δώσει στήριξη με όλες τις της δυνάμεις, ώστε να αμβλυνθούν οι επιπτώσεις στην οικονομία και την κοινωνία. Αν ένας από τους δύο δεν είναι αποφασισμένος για αυτό, μοιραία η χώρα θα πρέπει να «αποτεφρωθεί» για να ξαναγεννηθεί.  Στην Ευρώπη φαίνονται, παράλληλα με τη σκληρή στάση, σημάδια αλλαγής στον ορίζοντα. Στην Ελλάδα, αντίθετα, ο κόσμος είναι εξαγριωμένος και άθελα του στέκεται εμπόδιο στις μεταρρυθμίσεις, ενώ φωνές λογικής από «φρέσκα» κόμματα όπως της Δημοκρατικής Αριστεράς ή της Δημιουργία Ξανά! φαίνεται να συμπιέζονται μέσα από την πόλωση. Ειδικά η Δημιουργία Ξανά! θα έπαιζε πολύ καθοριστικό ρόλο για πραγματικές μεταρρυθμίσεις σε μια κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ, ενώ Δημοκρατική Αριστερά θα συγκρατούσε τα άκρα του ΣΥΡΙΖΑ.
 Όμως, ο θυμωμένος ελληνικός λαός συνεχίζει να εκδικείται τον εαυτό του. Φαίνεται πως μόνοι μας οι Έλληνες, με τον ένα ή τον άλλο νικητή, με τον τρόπο που πράττουμε και σκεφτόμαστε, κινδυνεύουμε να οδηγήσουμε την χώρα στην κατάρρευση. Είναι κάτι που απεύχομαι. Αν όμως είναι να συμβεί, καλύτερα η χώρα να «σκάσει» στα  χέρια του ΣΥΡΙΖΑ. Ίσως, επιτέλους με καθυστέρηση ο λαός αποθεοποιήσει τον κακώς νοούμενο αριστερισμό και τον ουτοπισμό του, με τον ίδιο τρόπο που φαίνεται να «ξεγύμνωσε» τη μεταπολιτευτική μαφία ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Και φυσικά, τονίζω πως δεν είμαι υπέρ της υπονόμευσης οποιασδήποτε προσπάθειας για τη χώρα, με πολιτική σκοπιμότητα, ούτε υπονοώ αυτό. Απλά πιστεύω πως τέτοιες πολιτικές έχουν αυτοκτονικές τάσεις. Και υποστηρίζω αυτό, γιατί το χειρότερο μακροπρόθεσμα για την Ελλάδα θα ήταν να αποτύχει η ύστατη Ευρωπαϊκή προσπάθεια και η χώρα ως «ώριμο φρούτο» να πέσει καταρρέουσα στα χέρια των αναχρονιστικών δυνάμεων. Η λαϊκή σοφία θα αποδώσει την καταστροφή στους «κακούς» ξένους και το «κακό» κεφάλαιο αποδεχόμενη θεωρίες συνωμοσίας και εύφορο έδαφος θα βρουν «ακραίες δυνάμεις» που για χρόνια θα κρατήσουν την Ελλάδα μακριά από την ευημερία. Καλύτερα το δάσος να μην καεί, αλλά αν είναι να καεί, τουλάχιστον να μη φυτρώσουν αγκάθια.

Απάντηση