Είναι η πώληση μιας μετοχής, δύσκολη απόφαση; (Video)

Σε αυτό το σύντομο βίντεο εξηγώ γιατί στις περισσότερες περιπτώσεις η πώληση μιας μετοχής δεν είναι μια δύσκολη απόφαση. Όμως, σε κάποιες λίγες περιπτώσεις, γίνεται μια εξαιρετικά δύσκολη απόφαση. Δείτε το γιατί!

Η καταγραφή αποτελεί πρόβα του Αγγλικού βίντεο που θα ανέβει στο Youtube. Μου θυμίζει που μάθαινα τη προπαίδεια μικρός. Ήμουν και ανεπίδεκτος μαθήσεως, οπότε κάπου στα μισά που “το ‘χανα”, φώναζα στη μητέρα μου που πάσχιζε να με μάθει, “κάτσε να πάρω φόρα!”, και ξεκινούσα πάλι από την αρχή για να περάσω τον σκόπελο.

Οπότε λέω, “δεν το κάνω πρόβα στα ελληνικά “να πάρω φόρα”, και σύντομα το καταγράφω στα Αγγλικά”. Συχνά η πρόβα είναι πιο αυθεντική, και σκέφτηκα με χαρά να τη μοιραστώ με το πιστό ελληνικό κοινό του blog.

Σημαντικό ρόλο σε αυτού του τύπου τις αποφάσεις παίζει η εκτίμηση της αξίας, που είναι συνδυασμός τέχνης και επιστήμης. Αν θέλετε να έχετε ένα παράδειγμα του τρόπου που σκέφτομαι για τις έντονα αναπτυξιακές εταιρείες, δείτε το παρακάτω μου άρθρο που αφορά το μάλλον “φουσκομένο” Zoom: “Let’s Approach Zoom’s Value Together“. Όπως πάντα, βιαστείτε γιατί τα άρθρα στο Seeking Alpha κλειδώνουν μετά από λίγες μέρες για τους μη συνδρομητές.

Αν χαρήκατε το βίντεο, ψηφίστε το (=like) και διαδώστε το (=share). Όπως και στη πολιτική, στο διαδίκτυο συνήθως επικρατεί αυτό που εμείς ψηφίζουμε.

Δημήτρης Κουτσουμπός

*Τα παραπάνω δεν αποτελούν συστάσεις για οποιαδήποτε χρηματιστηριακή συναλλαγή. Οι υπολογισμοί είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας και ενδέχεται να περιλαμβάνουν αστοχίες ή λάθη. Συνιστούν προσωπικές απόψεις που παρουσιάζονται για συζήτηση μεταξύ επενδυτών.

5 comments on “Είναι η πώληση μιας μετοχής, δύσκολη απόφαση; (Video)

  1. Ο/Η Investorblog λέει:

    Λοιπόν, εσείς πόσο δύσκολη βλέπετε την πώληση μιας μετοχής;

  2. Ο/Η Γιάννης Κολιός λέει:

    Γεια σου Δημήτρη.

    Παρά το γεγονός ότι η πώληση είναι πιο δύσκολη από την αγορά ως προς την ορθότητα της επιλογής, αν έχεις αγοράσει σωστά, τότε είσαι καλυμμένος.

    Βέβαια κάποιοι παλιοί λένε ότι την αγορά πρέπει να την σκέφτεσαι πολλές φορές, την πώληση μόνο μία. Εγώ προσωπικά τις περισσότερες φορές πουλάω σταδιακά, όπως κάνω και στις αγορές.

    Επίσης, αν θες να πουλήσεις μια μετοχή για να μπεις σε κάποια άλλη, διάβασα έναν καλό κανόνα του 50%. Δηλαδή, η προσδοκώμενη απόδοση από την νέα επένδυση να είναι τουλάχιστον κατά 50% καλύτερη από την προσδοκώμενη στη μετοχή που κατέχεις.

    Τέλος, θα ήθελα ένα σύντομο σχόλιό σου ή και από όποιον άλλο φίλο του blog, σχετικά με αυτό που γίνεται στην Αμερική. Εμένα μου φαίνεται παράλογο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να ανέβει τόσο κι άλλο τόσο. Προσπαθώ να συγκρατηθώ για να μην παραβιάσω τις βασικές αρχές. Είναι πολύ δελεαστικό να βλέπεις μετοχές να πηγαίνουν 5 και 10 φορές πάνω αλλά θεωρώ ότι είναι πολύ ριψοκίνδυνο. Πώς γίνεται ο κόσμος να ποντάρει σε εταιρείες με P/S 20 ή 40, P/E 100, σε εταιρείες που μετά από λειτουργία ετών δεν έχουν γυρίσει σε κερδοφορία ή ακόμη και σε εταιρείες που δεν έχουν ξεκινήσει την παραγωγή όπως στον κλάδο των EVs (Electric Vehicles)?

    • Ο/Η Dimitrios Koutsoubos λέει:

      Γεια σου Γιάννη, με τα ωραία σου σχόλια!

      Βρίσκω νόημα στον κανόνα που αναφέρεις, εφόσον πάντα υπάρχει αβεβαιότητα. Δηλαδή σε αυτού του τύπου την “τράμπα” θες ένα margin of safety, αλλιώς γιατί να κάνεις άσκοπες συναλλαγές.

      Η σταδιακή πώληση είναι κάτι το οποίο εφαρμόζω και εγώ. Μάλιστα, ως Σολομώντειο λύση, επιλέγω να κάνω τη μισή ενέργεια (π.χ. να πουλήσω κάποιες από τις μετοχές που σκόπευα)

      Γιάννη, ξέρω πως φαίνεται δελεαστικό, αλλά οι ακριβές τιμές δε θα έπρεπε να μας δελεάζουν. Το αντίθετο, θα έπρεπε να μας φοβίζουν.

      Το μεγάλο ερώτημα είναι, τι είναι ακριβό;
      Δηλαδή, σε αυτές τις εταιρείες, η ανάλυση πρέπει να είναι στα μελλοντικά κέρδη. Οπότε κάποιοι κλασσικοί αριθμοδείκτες, κάποιες φορές είναι αδόκιμοι. Γενικά, όμως, θα συμφωνήσω πως έχουμε φαινόμενα φουσκώματος.

      Θα έλεγα πως ένας τρόπος να αποστασιοποιηθεί κανείς και να κρίνει, είναι να δει διάφορα παραδείγματα και να εστιάσει στην εξέλιξη των μεγεθών, παρά στην εξέλιξη της τιμής της μετοχής. Γιατί η εξέλιξη της τιμής της μετοχής ενδέχεται να είναι αποτέλεσμα κερδοσκοπίας. Όμως, αν δεις πως οι πωλήσεις πολλαπλασιάστηκαν και τα ανύπαρκτα κέρδη έγιναν πλούσια περιθώρια κερδοφορίας (π.χ. Facebook), ξέρεις πως εκεί έχει γεννηθεί τρομερή πραγματική αξία.

      Η αίσθηση που έχω είναι πως οι εταιρείες που αποδεικνύουν πως δικαιολογούσαν τιμές που φαίνονταν ως ακριβές, είναι μετρημένες στα δάχτυλα και πως υπάρχουν ένα σωρό άλλες που η αγορά έχει φοβερές προσδοκίες από αυτές, οι οποίες τελικά δεν επιβεβαιώνονται.

      Εφόσον, λοιπόν, αυτές οι εταιρείες είναι αναπτυξιακές ας εστιάζουμε στην εξέλιξη και διαμόρφωση των μεγεθών, παρά στα σημερινά νούμερα. Αυτές είναι εξισώσεις για δυνατούς λύτες. Θα επαναλάβω αυτό που είπα: Ας δούμε το παρελθόν ως παράδειγμα, εστιάζοντας όμως στην εξέλιξη των μεγεθών και όχι των τιμών.

      Κοινώς, δε με ενθουσιάζει να δω μετοχή να έχει πάει 100 φορές πάνω. Με ενθουσιάζει όμως να δω τις πωλήσεις ή τα κέρδη να έχουν εξελιχθεί με αυτό τον τρόπο. Η άνοδος της τιμής είναι πάντα αποθαρρυντική, ή άνοδος των μεγεθών είναι που είναι ενθαρρυντική.

  3. Ο/Η Γιάννης Κολιός λέει:

    Καλησπέρα Δημήτρη! Αυτή την περίοδο διαβάζω το βιβλίο Common stocks and uncommon profits του Philip Fisher και μόλις τέλειωσα το κεφάλαιο “When to sell (and when not to)”, το οποίο είναι απόλυτα σχετικό με αυτό το άρθρο σου.

    O Fisher γράφει ότι υπάρχουν 3 και μόνο λόγοι για να πουλήσεις μια μετοχή. Πρώτον, να έχεις κάνει λάθος. Δεύτερον, να έχουν πάψει να ισχύουν τα 15 σημεία που αναφέρει στο βιβλίο (επί της ουσίας να έχει χαθεί το room for growth ή η ικανότητα/ηθική του μάνατζμεντ). Τρίτον, να έχεις βρει κάτι καλύτερο. Λέει μάλιστα πώς αν έχεις κάνει το σωστό ψάξιμο/επιλογή κατά την αγορά, τότε ο καλύτερος χρόνος για να πουλήσεις είναι σχεδόν ποτέ.

    Από όλα όμως μου έκανε φοβερή εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο τεκμηριώνει και δίνει έμφαση για ποιο λόγο δεν πρέπει να πουλάς μια μετοχή στη λογική ότι είναι υπερτιμημένη. Επίσης, αιτιολογεί γιατί δεν πρέπει να πουλάς υπό το φόβο ενός επικείμενου bear market.

    Δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει το βιβλίο αλλά θα με ενδιέφερε η οπτική σου, ή όποιου άλλου φίλου, πάνω σε αυτό. Όλο αυτό ίσως πηγαίνει πάλι στην κουβέντα growth vs value investing. Μπορεί επίσης όλα αυτά να είναι θεωρητικές συζητήσεις και σε ένα bear market να πηγαίνουν περίπατο. Ο Fisher πάντως ήταν ένας άνθρωπος που είχε βγάλει λεφτά πάνω στις επενδύσεις, όπως έχει κάνει και ο γιος του Ken, δεν είναι δηλαδή απλά θεωρητικές οι απόψεις του αλλά έχουν ουσία στην πράξη.

    Χρόνια Πολλά σε όλους και Καλή Ανάσταση!

    • Ο/Η Dimitrios Koutsoubos λέει:

      Καλημέρα Γιάννη,

      Το έχω διαβάσει. Ο ίδιος ο Buffet νομίζω έχει πει πως είμαι 90% Buffet, 10% Fisher.

      Σίγουρα πρόκειται για σημεία που αποκαλύπτουν μια ποιοτική επιχείρηση, αλλά από την άλλη θα έλεγα πως σαν επενδυτή πιο πολύ μου ταιριάζει η λογική του Graham, γιατί είναι πολύ πιο δύσκολο να κάνεις τον τύπο της ανάλυσης που κάνει ο Fisher.

      Αν λοιπόν έχεις μικρότερα κεφάλαια σε συμφέρει κατά την άποψή μου να αγοράζεις (όχι σκουπίδια), αλλά μέτριες ως καλές επιχειρήσεις σε τιμές ευκαιρίας και να ανακυκλώνεις. Ο ίδιος ο Munger το έχει πει πολλές φορές, πως αν είχαμε μικρότερα κεφάλαια αυτό θα κάναμε.

      Οπότε οι παράγοντες του Fisher πιο πολύ μου αρέσουν σαν τσεκ πως δεν έχω πέσει σε κάτι πολύ κακό παρά για να βρω το εξαιρετικό. Και όταν πληρώνω περισσότερα, πιο πολύ νιώθω πως μου ταιριάζει ο Lynch. Δηλαδή να δω κάτι έξω στη προσωπική μου ζωή που το καταλαβαίνω και λέω, “ρε συ αυτό είναι προϊόν με φοβερό μέλλον”. Όπως π.χ. για παράδειγμα έχω δει τα Zipcar εδώ στο Λονδίνο, τα οποία όμως δεν είναι public.

Απάντηση