Οι άνθρωποι έχουν δίκιο να νιώθουν εξαπατημένοι, γιατί είναι. Απλά πολλοί από αυτούς που σήμερα διαδηλώνουν για το θέμα, τότε υποστήριζαν απόψεις σχετικά με το επαχθές χρέος και το “δεν πληρώνω”. Ίσως με αυτό τον τρόπο μπούμε και στη θέση των δανειστών μας, που με ευκολία ως κοινωνία τους θεωρήσαμε  “κοράκια”. Γιατί ομολογιούχοι είναι και οι ξένοι ομολογιούχοι (τράπεζές τους, ασφαλιστικά τους ταμία κτλ.)

Ακόμα και σήμερα υποστηρίζονται απόψεις υπέρ των  κουρεμάτων καταναλωτικών και στεγαστικων δανείων για την ανακούφιση των δανειοδοτημένων. Αυτό που πάλι ως κοινωνία δεν αντιλαμβανόμαστε είναι πως κάποιος θα πληρώσει. Μαζικό και εκτεταμένο κούρεμα δανείων, θα σημάνει κούρεμα καταθέσεων, αν δεν υπάρξει μεγάλης κλίμακας εξωτερική βοήθεια.

Ναι, χρήματα που δεν μπορούν να πληρωθούν από ένα χρεοκοπημένο κράτος, δεν θα πληρωθούν. Δίκαιο η άδικο, αυτή είναι η πραγματικότητα. Το ίδιο μπορούμε να υποστηρίξουμε και για τα νοικοκυριά που αδυνατούν. Άρα, δεν είμαι κάθετα αντίθετος σε αυτή την πρακτική, όπου είναι αναγκαία η ελάφρυνση του βάρους τους.

Απλά, να καταλάβουμε πως διαγραφή του οποιουδήποτε χρέους, δεν γίνεται χωρίς να την πληρώσει κάποιος άλλος.

Σήμερα ζητάμε μαζικά κουρέματα και αύριο θα κλαίμε τις καταθέσεις μας!