Συγχαρητήρια στο ΣΕΔ για τη συνολική του δράση, αλλά διαφωνώ σε αρκετά σημεία με τα επιχειρήματα και το ύφος της επιστολής του προς τον Πρωθυπουργό

 Είναι άλλο να ζητάμε τα δικαιώματα των μικρομετόχων να μην καταπατούνται από τις διοικήσεις και τους δυνατότερους και άλλο να ζητάμε ειδική μεταχείριση.

 Κατ’ εμέ, θεωρώ έγκλημα το ότι οι μικρομέτοχοι όλα τα προηγούμενα χρόνια εμπιστεύτηκαν τα χρήματά τους κατά μεγαλύτερο μέρος στις τραπεζικές μετοχές, πιστεύοντας σε ένα μύθο που συμφέροντα και ΜΜΕ δημιούργησαν. Αυτό δεν εκπλήσσει, αφού είναι σύνηθες ότι φουσκώνει να θεωρείται από τις μάζες ως η μεγαλύτερη ευκαιρία, και το αντίστροφο.

 Και γιατί θα πρέπει οι έλληνες φορολογούμενοι να πληρώσουν τις ζημιές των μικρομετόχων των τραπεζών και να μη δοθεί και κάποια παροχή σε εμάς που έχουμε επενδύσει σε άλλες ελληνικές μετοχές που έχουν πληγεί; Το ότι οι έλληνες μικρομέτοχοι των τραπεζών απώλεσαν περισσότερα από κάθε άλλη ομάδα δεν αποτελεί σοβαρό επιχείρημα. Με αυτή τη λογική, να δώσουμε προνόμια και κίνητρα στους κατεστραμμένους μετόχους της Κλωνατέξ και όσους άλλους έκαναν κακές επιχειρηματικές ή άλλες επιλογές. Αν θέλεις ρίσκο και μεγάλες αποδόσεις, επιλέγεις μετοχές. Αν θέλεις ασφάλεια, επιλέγεις καταθέσεις.

Το ελληνικό πολιτικό σύστημα θα έπρεπε να έχει κινηθεί γρηγορότερα και να πάρει γενναίες αποφάσεις που θα είχαν ελαττώσει τις συνέπειες για κάθε ομάδα του πληθυσμού. Όλα δυσκολεύουν, γιατί ως Έλληνες εξακολουθούμε να προβάλουμε τα συμφέροντα των συντεχνιών, παρά μια συνολική λύση που θα μας ωφελούσε όλους. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον τι να τα κάνεις τα προνόμια; Προτιμάμε να είμαστε μονόφθαλμοι στους τυφλούς, παρά να έχουμε μαζί με τους άλλους δύο μάτια.

 Αν θέλετε την άποψη μου, δίκαιο είναι τα κίνητρα να αφορούν αυτούς που πρόκειται να επενδύσουν, ώστε το βάρος της ανακεφαλαιοποίησης να είναι όσο το δυνατόν μικρότερο για το δημόσιο ταμείο.

 Από εκεί και πέρα είναι σκανδαλώδες να ζητάμε να ευνοηθούν παλαιοί μικρομέτοχοι ή μεγαλομέτοχοι. Σε αυτό που συμφωνώ με το ΣΕΔ είναι πως για μικρούς και μεγάλους θα πρέπει να ισχύουν τα ίδια μέτρα και σταθμά.

 Δεν έχει λοιπόν σημασία ποιος έχασε και ποιος κέρδισε. Δεν πρέπει να έχει σημασία αν είσαι μικρός ή μεγάλος. Ο διαχωρισμός, δίκαιο και καλό για την χώρα είναι, να γίνει μεταξύ παλαιών και νέων μετόχων.

 Οι παλαιοί έχουν την ευθύνη, τα χρήματα των νέων θέλουμε και χρειαζόμαστε! Σε ποιους είναι πιο δίκαιο και αποτελεσματικό να δώσουμε προνόμια και κίνητρα;

ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΗ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΕΔΩ

 Οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις έχουν μεταβάλει τα χρηματιστηριακά και όχι μόνο δεδομένα, κατ’ εμέ προς το χειρότερο. Ακόμα και η ΝΔ να έρθει πρώτο κόμμα, καταφέρνοντας να κυβερνήσει με κάποιο τρόπο, θα έχει απέναντί της όχι μόνο τα ίδια της τα σπλάχνα, τους υποστηρικτές της κομματοκρατίας και του κρατισμού όπως συνέβη με τη διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, αλλά και ένα έντονα αναβαθμισμένο αντιμεταρρυθμιστικό και αναχρονιστικό στρατόπεδο.  Η θετικότερη εξέλιξη θα ήταν το πολιτικό σύστημα επιτέλους να προχωρήσει σε πραγματικές μεταρρυθμίσεις και η Ευρώπη να δώσει στήριξη με όλες τις της δυνάμεις, ώστε να αμβλυνθούν οι επιπτώσεις στην οικονομία και την κοινωνία. Αν ένας από τους δύο δεν είναι αποφασισμένος για αυτό, μοιραία η χώρα θα πρέπει να «αποτεφρωθεί» για να ξαναγεννηθεί.  Στην Ευρώπη φαίνονται, παράλληλα με τη σκληρή στάση, σημάδια αλλαγής στον ορίζοντα. Στην Ελλάδα, αντίθετα, ο κόσμος είναι εξαγριωμένος και άθελα του στέκεται εμπόδιο στις μεταρρυθμίσεις, ενώ φωνές λογικής από «φρέσκα» κόμματα όπως της Δημοκρατικής Αριστεράς ή της Δημιουργία Ξανά! φαίνεται να συμπιέζονται μέσα από την πόλωση. Ειδικά η Δημιουργία Ξανά! θα έπαιζε πολύ καθοριστικό ρόλο για πραγματικές μεταρρυθμίσεις σε μια κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ, ενώ Δημοκρατική Αριστερά θα συγκρατούσε τα άκρα του ΣΥΡΙΖΑ.
 Όμως, ο θυμωμένος ελληνικός λαός συνεχίζει να εκδικείται τον εαυτό του. Φαίνεται πως μόνοι μας οι Έλληνες, με τον ένα ή τον άλλο νικητή, με τον τρόπο που πράττουμε και σκεφτόμαστε, κινδυνεύουμε να οδηγήσουμε την χώρα στην κατάρρευση. Είναι κάτι που απεύχομαι. Αν όμως είναι να συμβεί, καλύτερα η χώρα να «σκάσει» στα  χέρια του ΣΥΡΙΖΑ. Ίσως, επιτέλους με καθυστέρηση ο λαός αποθεοποιήσει τον κακώς νοούμενο αριστερισμό και τον ουτοπισμό του, με τον ίδιο τρόπο που φαίνεται να «ξεγύμνωσε» τη μεταπολιτευτική μαφία ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Και φυσικά, τονίζω πως δεν είμαι υπέρ της υπονόμευσης οποιασδήποτε προσπάθειας για τη χώρα, με πολιτική σκοπιμότητα, ούτε υπονοώ αυτό. Απλά πιστεύω πως τέτοιες πολιτικές έχουν αυτοκτονικές τάσεις. Και υποστηρίζω αυτό, γιατί το χειρότερο μακροπρόθεσμα για την Ελλάδα θα ήταν να αποτύχει η ύστατη Ευρωπαϊκή προσπάθεια και η χώρα ως «ώριμο φρούτο» να πέσει καταρρέουσα στα χέρια των αναχρονιστικών δυνάμεων. Η λαϊκή σοφία θα αποδώσει την καταστροφή στους «κακούς» ξένους και το «κακό» κεφάλαιο αποδεχόμενη θεωρίες συνωμοσίας και εύφορο έδαφος θα βρουν «ακραίες δυνάμεις» που για χρόνια θα κρατήσουν την Ελλάδα μακριά από την ευημερία. Καλύτερα το δάσος να μην καεί, αλλά αν είναι να καεί, τουλάχιστον να μη φυτρώσουν αγκάθια.