Στην Αμερική οι χρηματιστηριακοί δείκτες εμφανίζουν νέα υψηλά, αφήνοντας πίσω τους τις πληγές από την Παγκόσμια Κρίση του 2008. Όλο και περισσότερες εταιρείες αρχίζουν να δείχνουν υπερτιμημένες, τουλάχιστον σε σχέση με την τρέχουσα κερδοφορία τους. Έτσι, αν και για τους μακροπρόθεσμους δεν βρισκόμαστε στην καλύτερη εποχή για αγορές , εξακολουθεί να έχει νόημα η εξεύρεση μετοχών που ακόμα βρίσκονται σε λογικές αποτιμήσεις. Η General Motors υπό αυτό το πρίσμα είναι μια ενδιαφέρουσα υπό εξέταση επιλογή.

Η ιστορική αυτοκινητοβιομηχανία έγινε αντικείμενο κρατικής διάσωσης το 2009. Η νέα εταιρεία εισήχθη στο χρηματιστήριο το 2010 με τιμή στα 33$. Η πορεία της μετοχής αρχικά ήταν απογοητευτική, χάνοντας το 40% της αξίας της κατά το 2011, αλλά το 2012 και μετά η τάση αντιστράφηκε.  Έτσι, πολύ πρόσφατα έχει επανακάμψει πάνω από την τιμή εισαγωγής. Στα χέρια της αμερικάνικης κυβέρνησης παραμένουν 211εκ. μετοχές σύμφωνα με τη NYpost, από τα οποία σκοπεύει να απεμπλακεί. Τις ίδιες προθέσεις έχει και ο Καναδάς, όπως πολύ πρόσφατα έγινε γνωστό.

Αυτό που αρχικά τραβά την προσοχή του επενδυτή είναι η πολύ μικρή χρηματιστηριακή αξία συγκρινόμενη με το μέγεθος της εταιρείας. Με 50δις $ αγοράζεις ένα κολοσσό που πραγματοποιεί περίπου 150δις πωλήσεις. Οι αναλυτές να περιμένουν τα κέρδη του 2013 στα 4,5 περίπου δις. Στην Ελλάδα το να πληρώνεις 10 φορές τα ετήσια κέρδη, ελέω κρίσης δεν είναι ό,τι φθηνότερο. Στην καλπάζουσα αμερικανική αγορά, είναι από τα καλύτερα νούμερα που μπορείς να συναντήσεις. Βέβαια, η εταιρεία παρά την πρόσφατη διάσωσή της, εξακολουθεί να παρουσιάζει πολύ υψηλές υποχρεώσεις. Αυτό ενσωματώνει κίνδυνο, αλλά από την άλλη επιτρέπει την υψηλή απόδοση των ιδίων κεφαλαίων και αφήνει ανοιχτό το παράθυρο επίτευξης ακόμα καλύτερων επιδόσεων.

Όμως, η πιο διεξοδική εξέταση αναδεικνύει αρκετά θέματα, πέρα από το ζήτημα των υψηλών υποχρεώσεων, που θέτουν υπό αμφισβήτηση το αν η μετοχή αποτελεί μια από τις λίγες εναπομένουσες υποτιμημένες αξίες.

Η συμμετοχή του κρατικού τομέα και του σωματείου των εργαζομένων είναι ακόμα μεγάλη, αποκαλύπτοντας ένα προφίλ που δεν είναι και το πιο επιθυμητό στον κόσμο των επιχειρήσεων. Περιπαιχτικά, γίνεται λόγος για την “Government Motors”. Επιπλέον, από μόνη της μια “χαριστικά” διασωζόμενη επιχείρηση , στη λογική του “too big to fail”, παρακάμπτει το “μεντελικό” νόμο που επιτρέπει να παραμένουν μόνο οι καλύτεροι στο παιχνίδι. Η καλή είδηση είναι πως η νέα GM παράγει κέρδη, κάτι που ο προκάτοχός της δεν κατάφερνε ούτε σε ευνοϊκές περιόδους για την οικονομία.

Έπειτα,  έχουν εκδοθεί warrants και προνομιούχες μετοχές, όπως κατά τη διάσωση των εδώ τραπεζών. Από τις προνομιουχούχες, υπάρχουν δύο σειρές, με τη μια να προβλέπει υποχρεωτική μετατροπή σε κοινές στο τέλος του 2013. Αυτό, θα περιορίσει τη διαρροή μερισμάτων προς τις προνομιούχες, αλλά θα οδηγήσει σε μικρό dilution με την εισαγωγή περίπου 150εκ. νέων μετοχών. Δηλαδή, έχουμε μια εταιρεία που είναι λίγο πιο ακριβή από αυτό που δείχνει η χρηματιστηριακή αξία και επιπλέον μεγάλη προσφορά τίτλων (προνομιούχες, warrants, ποσοστά που ο κρατικός τομέας σκοπεύει να διαθέσει).

Μεγάλη εντύπωση προκαλεί ο πολύ μεγάλος αναβαλλόμενος φόρος  εισοδήματος (περίπου 35δις), που οφείλεται στις παλαιότερες μεγάλες ζημιές. Κοινώς, καταγράφεται ως περιουσία η δυνατότητα της εταιρείας να μην πληρώνει φόρους για τα μελλοντικά κέρδη της. Εαν εξαιρέσουμε το στοιχείο αυτό, στους μετόχους αντιστοιχεί ελάχιστη αξία και η μόχλευση του ισολογισμού γιγαντώνεται.

Με βάση τα παραπάνω, δίνεται μια απάντηση για το πως, σε ένα ακριβό χρηματιστήριο, έχουμε μια μεγάλη αναγνωρίσιμη επιχείρηση να αποτιμάται μόλις στο ⅓ των ετήσιων πωλήσεών της.

Η αλήθεια είναι πως το τελευταίο διάστημα αναφέρομαι περισσότερο στο τι να αποφύγει κανείς, παρά στο τι να επιλέξει. Ξεκίνησα να εξετάζω την GM, θέλοντας να αναδείξω μια μετοχή με τιμή ικανοποιητική για αγορά, αλλά στην πορεία έγινα πιο επιφυλακτικός.

Στο δια ταύτα, θεωρώ πως η GM είναι μια επιθετική επιλογή με καλύτερους όρους risk-reward σε σχέση με την υπόλοιπη αγορά. Θα έλεγα, πως έχει αξία η χρήση της ως αντισταθμιστικού LONG εργαλείου πάνω σε SHORT επιλογές, με το εξής σκεπτικό.  Αυτό που φοβάται ένας σορτάκιας, είναι η δημιουργία μιας φούσκας στη Wall Street. Τα χρηματιστήρια προηγούνται χρονικά της πραγματικής οικονομίας. Αυτό προϋποθέτει καλό οικονομικό περιβάλλον, που ως αποτέλεσμα ευνοεί την αγορά αυτοκινήτων. Σε αυτή την περίπτωση, βελτίωση του πολύ μικρού περιθωρίου κερδοφορίας της GM, θα εκτόξευε τα καθαρά κέρδη σε επίπεδα που να επιτρέπουν πολύ υψηλότερη τιμή για τη μετοχή. Πιστεύω πως μετοχές σαν αυτή της GM, σε περιβάλλον φούσκας έχουν περιθώρια να γίνουν ρουκέτες, αλλά και να πιεστούν σημαντικά σε ενδεχόμενη κρίση, αφού αντιπροσωπεύουν ένα γίγαντα με πύλινα πόδια.

Η μετοχή, λοιπόν, έχει νόημα ως αντισταθμιστικό εργαλείο, ή για χρήση από κερδοσκόπους που ποντάρουν στην ανοδική τάση του ήδη ακριβού αμερικάνικου χρηματιστηρίου.

*Τα παραπάνω δεν αποτελούν σύσταση για πώληση ή αγορά αξιών.