Αρκετοί μακροπρόθεσμοι επενδυτές που θεωρούν τους εαυτούς τους σοβαρούς, αγοράζουν μετοχές με μεγάλες μερισματικές αποδόσεις. Τις διακρατούν και δεν ενδιαφέρονται για ανόδους ή πτώσεις, αφού λαμβάνουν αργά και σταθερά τα μερίσματα, που συνήθως ξεπερνούν την απόδοση στα γκισέ των τραπεζών. Μάλιστα, το σύνηθες είναι αυτά να βαίνουν αυξανόμενα στο πέρασμα του χρόνου.

Αυτή η λογική της μακροπρόθεσμης διακράτησης και επένδυσης κατά αυτή τη φιλοσοφία , όχι μόνο δε με βρίσκει αντίθετο, αλλά με έχει κερδίσει ως έναν από τους πιο υπέρμαχους υποστηρικτές της. Συμφωνώ πως η πραγματική αξία των μετοχών κρύβεται στην αξία των μελλοντικών τους μερισμάτων. Είναι κάτι, άλλωστε, που αποδεικνύεται επιστημονικά και είναι από τα πρώτα που διδάσκονται οι φοιτητές των οικονομικών σχολών για τις μετοχές.

Όμως, διαφωνώ στη χρήση των μερισματικών αποδόσεων ως επενδυτικό κριτήριο. Ίσως, να είναι προτιμότερη από την πλήρη απουσία κριτηρίων ή ακόμα χειρότερα από την εναλλακτική της κινητοποίησης μαντικών ικανοτήτων. Αλλά, δεν παύει να μην είναι αρκετή. Αυτό συμβαίνει, επειδή τα ύψος των μερισμάτων δεν παραμένει σταθερό στο χρόνο.

Το μέρισμα αποτελεί μόνο το κομμάτι των κερδών που διανέμονται. Άρα, μια μετοχή που προσφέρει μεγαλύτερο μέρισμα δεν σημαίνει απαραίτητα πως παράγει και περισσότερα κέρδη. Και εφόσον ο ορίζοντάς μας είναι μακροπρόθεσμος, θα πρέπει να μας ενδιαφέρουν εξίσου τα κέρδη που παραμένουν στην επιχείρηση και επανεπενδύονται, βοηθώντας την ανάπτυξή της. Προτιμότερο, λοιπόν, είναι να δίνουμε σημασία στα συνολικά κέρδη.

Αλλά ακόμα και αυτά, όπως π.χ. εκφράζονται μέσα από το P/E, δεν αρκούν. Σημασία έχουν τα μελλοντικά κέρδη, που δεν μπορούν να υπολογιστούν μέσα από κανένα τύπο και εξίσωση γιατί το μέλλον είναι δύσκολα προβλέψιμο. Επομένως, πρέπει να εξετάζουμε δεκάδες ποιοτικά και άλλα στοιχεία που να μας υποδηλώνουν την διατηρησιμότητα των κερδών, την ανάπτυξή τους και γενικότερα τους κινδύνους που ελλοχεύουν.

Όταν έχουμε να κάνουμε με ανώριμες και μη αποτελεσματικές αγορές, όπως είναι η ελληνική, η μεγάλη μερισματική απόδοση είναι ίσως πιθανό να κρύβει κάποια ευκαιρία. Αντίθετα, σε ώριμες αγορές και γνωστές επιχειρήσεις, το πιο πιθανό είναι να κρύβεται κάποια παγίδα. Αν κάτι άξιζε και ήταν τόσο οφθαλμοφανές, οι επενδυτές θα το είχαν προσέξει και η τιμή της μετοχής θα αναπροσαρμοζόταν προς τα πάνω μέχρι το σημείο που η μερισματική απόδοση θα είχε εξορθολογιστεί.

Άρα, αγοράζουμε μετοχές για το βαθύ μέλλον προσδοκόντας μερίσματα, αλλά δεν χρησιμοποιούμε τη μερισματική απόδοση ως κριτήριο.