Όσο παράδοξο και αν φαίνεται, για κάποιον επενδυτή που αγοράζει μετοχές σύμφωνα με τα θεμελιώδη πολλές φορές η κακή τεχνική εικόνα μιας υποψήφιας προς αγορά μετοχής αποβαίνει «λυτρωτική». Εξηγώ τι εννοώ:

Ένα από τα μεγαλύτερα άγχη μου όταν τελικά βρω μια πραγματικά φθηνή μετοχή, είναι να έχω πέσει σε παγίδα. Αν είναι κερδοφόρα, έχει χαμηλό δανεισμό, καλό management… κτλ., γιατί βρίσκεται σε τόσο χαμηλή αποτίμηση;

Η απάντηση είναι απλή. Η αγορά ανά διαστήματα φαίνεται πως είναι παντελώς αναποτελεσματική, με την οικονομική ερμηνεία του όρου. Ενίοτε μετοχές σχεδόν «χαρίζονται» και άλλοτε «μοσχοπουλιούνται». Η αποδοχή αυτής της πραγματικότητας, άλλωστε είναι η βασική αρχή και λογική πίσω από τις «επενδύσεις αξίας».

Όταν, λοιπόν, τα βρίσκω όλα τόσο ρόδινα για μια αγορά ξέρω ότι βρίσκομαι λογικά μπροστά σε μια ανεπανάληπτη ευκαιρία ή σε μια «κρυφή» παγίδα (Δείτε πως την πάτησα στη Betanet). Η ανακούφιση είναι μεγάλη όταν ανακαλύπτεις δυνάμεις που έχουν διαστρεβλώσει την τιμή χωρίς ταυτόχρονα να υποδηλώνουν κάτι άσχημο για την προς αγορά αξία.

Είναι πολύ σημαντικό να βρεις τι είναι αυτό που κάνει τους άλλους να σου χαρίζουν αυτό που έχει αξία, ενώ ακριβοπληρώνουν αυτό που δεν έχει. Για παράδειγμα, έρχεται ο γείτονας και σου δίνει με τρομερή έκπτωση ένα οικογενειακό κειμήλιο. Έχεις απέναντί σου ένα μεγάλο κορόιδο  ή ένα μεγάλο απατεώνα που σου πουλά κάτι κάλπικο; Τελικά μαθαίνεις πως έχει αρρωστήσει το παιδί του. Είναι ζήτημα ηθικής αν θα εκμεταλλευτείς τον συνάνθρωπό σου σε αυτή τη δύσκολή του στιγμή ή αν θα τον βοηθήσεις.  Αλλά τώρα, αυτό που ξέρεις σε κάθε περίπτωση είναι πως μάλλον το κειμήλιο είναι αυθεντικό.

Ευτυχώς, στο χρηματιστήριο συνήθως δεν συμμετέχουν άποροι ή άνθρωποι που έχουν την οικονομική ανάγκη σου. Αν κάτι χρειάζονται, αυτό μάλλον είναι η ψυχολογική υποστήριξη για τον εθισμό τους στον τζόγο, παρά οτιδήποτε άλλο. Πάντως, συνειδησιακά στις αγορές είναι επιτρεπτό να αξιοποιήσεις την ψυχρή, λογική σκέψη σου, σε αντίθεση με το παράδειγμα του τραγικού πατέρα, όπου θα πρέπει να είσαι άπονος και ανήθικος ώστε να πράξεις με βάση το προσωπικό σου συμφέρον. Επίσης, θεωρώ πως οι «επενδυτές αξίας» συμβάλουν στην ορθή αποτίμηση των αγορών και «χαλούν» το παιχνίδι των σύγχρονων ληστών

Όταν, λοιπόν, ανακαλύπτω πως μια φθηνή μετοχή ή ολόκληρη αγορά έχει άσχημη τεχνική εικόνα, αυτό όχι μόνο δεν αποτελεί εμπόδιο αλλά και κίνητρο για να αγοράσω, εφόσον τα θεμελιώδη στοιχεία μου το υπαγορεύουν.

Το ίδιο θάρρος παίρνω όταν πρόκειται να σορτάρω τράπεζες και ακούω «φοβερά» επιχειρήματα από τον περιπτερά του τύπου «Ρε! τώρα η Εθνική-Eurobank θα είναι κολοσσός! Η Εθνική μόνη της τότε έκανε 30€, φαντάσου τι έχει να γίνει τώρα! Στραβός είσαι; Δεν βλέπεις τις τράπεζες πως ανεβαίνουν κάθε μέρα;».

Σε αυτές τις συνθήκες το ρίσκο του να έχεις πάρει λανθασμένη απόφαση μειώνεται δραματικά. Απλά να θυμάστε ότι ποτέ δεν μηδενίζεται. Για αυτό πάνtα διασπορα και πολλές διαφορετικές επιλογές.

Εν τω μεταξύ στις 17 Σεπτέμβρυ ξέχασα τα γενέθλια του Investorblog που έκλεισε 5 χρόνια!