Η καταστροφή των μετόχων των τραπεζών θα μείνει ως ένα από τα πιο “μαύρα” γεγονότα της ελληνικής χρηματιστηριακής ιστορίας. Δεν είχε τη μαζικότητα των γεγονότων του 99’, αλλά ενέπλεξε ανθρώπους που θεωρούσαν τους ευατούς τους συντηρητικούς, σοβαρούς ή νοικοκυραίους. Μεγάλες περιουσίες και κληροδοτήματα δυστυχώς στήριξαν τη επιβίωσή τους στο “τραπεζικό μύθο”, πως μια τράπεζα δεν χάνει ποτέ. Έκτοτε, έχει εμπεδωθεί πολύ καλά τι θα πει dilution. Όμως, η εκτίμηση πως η πρόσθεση νέων μετοχών πάντα, άρα και στην περίπτωση των ιχθυοκαλλιεργειών, οδηγεί σε ζημιογόνο αποτέλεσμα τους μετόχους είναι βεβιασμένη και παρακινδυνευμένη. Διαβαστε περισσότερα
Πρόσφατα σχόλια