Μετοχές: Κόντρα στο Ρεύμα ή με το Κοπάδι;

του Δημήτρη Κουτσουμπού

Παρότι βρίσκομαι μακριά από την Ελλάδα, μπορώ να αφουγκραστώ τον ενθουσιασμό που έχει καταλάβει την αγορά από την προοπτική νέας διακυβέρνησης, φιλικότερης προς την επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις, ικανή να αναζωογονήσει την οικονομία και τις επιχειρήσεις, εισηγμένες και μη. Η απόσταση καθόλου δε με εμποδίζει να το νιώσω, καθώς το ταμπλό το αποτυπώνει, οι τίτλοι των μέσων ενημέρωσης το υποδηλώνουν και κάποιοι αξιόλογοι φίλοι-επενδυτές με τους οποίους συζητώ εδώ και χρόνια, το εκπέμπουν*. Έχοντας κατά νου το ρητό του μεγαλοεπενδυτή και ινδάλματός μου Warren Buffett: “Fearful when others are greedy and greedy when others are fearful.” ** , είναι ευκαιρία να μοιραστώ κάποιες σκέψεις, για το πως αντιμετωπίζουμε επενδυτικά τέτοιες εξελίξεις.

** “Be fearful when others are greedy and greedy when others are fearful.” = Να είστε φοβισμένοι όταν οι άλλοι είναι άπληστοι και άπληστοι όταν οι άλλοι φοβισμένοι.

* Αν σας παραξενεύει η παραπάνω περιγραφή, είναι γιατί γράφτηκε προτού το κλίμα κάπως χαλάσει την τελευταία εβδομάδα.

Αν δεν είστε εξοικειωμένοι με τις μετοχικές επενδύσεις, θα έλεγα πως στο χώρο κυριαρχούν δύο βασικές σχολές σκέψης. Η μία που δίνει σημασία στις τιμές και την πρόβλεψή τους, αντιμετωπίζοντας τις μετοχές σαν εμπόρευμα και η άλλη που τις αξιολογεί ως πραγματικά μερίδια επιχειρήσεων, εκτιμώντας τη μελλοντική ικανότητά τους να αναπτύσσονται, αυξάνουν την εσωτερική τους αξία και να μοιράζουν τα κέρδη τους ως μερίσματα. Η δεύτερη λογική μοιάζει με το χωράφι που αποδίδει καρπούς, το φωτοβολταϊκό πάνελ που παράγει ρεύμα και το ακίνητο που επιστρέφει ενοίκια. Αν και τα όρια δεν είναι σαφή για όσους κινούνται στο μεταίχμιο, όσοι με διαβάζουν εδώ και καιρό θα έχουν αντιληφθεί πως ανήκω στη δεύτερη κατηγορία. Σκέφτομαι και πράττω ως ιδιοκτήτης αυτών των μεριδίων (επενδυτής) και όχι ως κερδοσκόπος, σύμφωνα με τον ορισμό που δίνει και το διαχωρισμό που κάνει ο Benjamin Graham στο διαχρονικό του βιβλίο “The Intelligent Investor”. Γραμμένο για πρώτη φορά το 1949, είναι ένα βιβλίο που θα συνέστηνα να διαβάσει κάθε επενδυτής, ως το “ευαγγέλιο” των επενδύσεων.

Η τρέχουσα συγκυρία, λοιπόν, είναι μια καλή αφορμή να αναρωτηθεί κανείς: “Γιατί είμαι στο χρηματιστήριο; Γιατί αγοράζω μετοχές;”. Αν αγοράζει γιατί θέλει να επενδύσει πραγματικά, γιατί δεν το είχε κάνει ήδη το 2012 ή το 2016, όταν αρκετές μετοχές εμφανέστατα βρίσκονταν πολύ χαμηλά σε σχέση με τα περιουσιακά τους στοιχεία και τα κέρδη που θα του απέδιδαν στο μέλλον. Για παράδειγμα, αν κάποιος ενδιαφέρεται να αγοράσει πάνελ που θα του παράγουν ρεύμα στο μέλλον, πιστεύετε πως θα προσεύχεται να τα αγοράσει ακριβά ή φθηνά; Μάλλον θα ελπίζει να μπορεί μπορεί να πάρει το ίδιο πάνελ για €0.50/watt αντί του €1/watt. Αν οι τιμές των πάνελ αρχίζουν και παίρνουν την ανηφόρα, πιστεύετε θα χαρεί και ενθουσιαστεί να κάνει περισσότερες επενδύσεις, ή θα σκεφτεί να αναβάλλει τα σχέδια για το μέλλον, που ίσως οι τιμές των πάνελ γίνουν λογικότερες; Ο μόνος λόγος να χαρεί είναι η σκέψη να πουλήσει τα υπάρχοντα πάνελ του, αν μπορεί να βρει άλλες πιο συμφέρουσες επενδύσεις. Αυτή είναι η λογική του “επενδυτή”.

Πολύ διαφορετική είναι η σκέψη του “κερδοσκόπου”:Χμμμ! Τα πάνελ όλο ακριβαίνουν. Αν πούλησα κάποια χαζομάρα έκανα, γιατί συνεχίζουν και ανεβαίνουν. Δε θα έπρεπε να έχω πουλήσει. Όλο και περισσότεροι θα σκέφτονται σαν εμένα. Αυτό θα αυξήσει ακόμα περισσότερο τις τιμές των πάνελ, μιας και  θα θέλουν να αγοράσουν κάτι που συνεχώς αυξάνει την τιμή του. Δεν έχει σημασία, πόσο ρεύμα θα μου παράξουν. Δεν έχει σημασία αν θα μου παράξουν ρεύμα καν. Σημασία έχει να βρω τον επόμενο κερδοσκόπο ή το επόμενο κορόιδο να τα πουλήσω υψηλότερα.

Βέβαια, το ποιός είναι ο κερδοσκόπος και το ποιός είναι το κορόιδο, είναι μια ερώτηση που την απάντηση της λίγοι έχουν το σθένος να ανακαλύψουν ειλικρινά. Αν κανείς για μια μέρα, ή για μια ώρα δεν καταφέρει να αντισταθεί στον πειρασμό της παραπάνω σκέψης, και σκεφτεί να “καβαλήσει το κύμα”, δε θα μείνει στη μια φορά. Μοιάζει με αυτόν που αποδέχεται την πρόκληση τη ρώσικης ρουλέτας. Αν για μια στιγμή σκεφτεί πως είναι καλή ιδέα να ρισκάρει να αυτοκτονήσει οικονομικά, δε θα είμαι πολύ αισιόδοξος για την οικονομική του μακροβιότητα. Η αγορά είναι σαν την Εύα που σου δείχνει το μήλο κάθε μέρα, ενώ κάποιες μέρες σου ψιθυρίζει στο αυτί τι χάνεις που δε το τρως. Δεν είναι σαν το φωτοβολταϊκό, που χωρίς σύμβολο στο χρηματιστηριακό ταμπλό σε βοηθά να ηρεμήσεις και να σκεφτείς σαν επενδυτής. Κατανοητό, λοιπόν, που επενδυτές χάνουν το μυαλό τους στο χρηματιστήριο και μετατρέπονται σε κερδοσκόπους.

Αυτό που ακούω συχνότερα τελευταία, ακόμα και από επενδυτές που γενικά εμπνέονται από την αξία, είναι πως, “σε αυτό το κλίμα το χρηματιστήριο και οι μετοχές ίσως δουν τιμές πολύ πιο ψηλά από τις σημερινές, όπως συνέβη τότε”. Αυτή η σκέψη, ταιριάζει περισσότερο με τη λογική του κερδοσκόπου. Ο επενδυτής πρέπει να ενθουσιάζεται από τις χαμηλές τιμές και όχι από τις υψηλές. Συνήθως, οι συμφέρουσες αγορές εντοπίζονται όταν οι γύρω έχουν πανικοβληθεί και χαρίζουν τις μετοχές, ενώ οι πιο επικίνδυνες όταν όλοι συνωστίζονται και φέρονται σαν το κοπάδι, ωθώντας τες σε παράλογα ύψη.

Πριν από λίγο καιρό εδώ στο Λονδίνο, εξηγούσα σε μια φίλη, φέρνοντας διάφορα παραδείγματα, πως οι άνθρωποι παρασύρονται ο ένας από τον άλλο και πως είναι σοφό και επικερδές να μπορείς να αντισταθείς, να είσαι αντιθετικός. Το αντεπιχείρημά της πολύ εύστοχο και χρήσιμο: “Ναι αλλά κάποτε που ήμουν στην Ελλάδα, στην Σαντορίνη, είδα ανθρώπους να ρέουν από όλα τα στενά και να σχηματίζουν ένα ποτάμι, που όλο φούντωνε. Δεν αντιστάθηκα το ακολούθησα και βρέθηκα μπροστά στο πιο όμορφο σκηνικό που έχω δει στη ζωή μου. Το ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης”.

Φαίνεται πως κάποιες φορές το κοπάδι είναι σοφό. Θα τολμούσα να πω πως τις περισσότερες φορές η συμπεριφορά του κοπαδιού είναι χρήσιμη γενικότερα για τη ζωή, για αυτό και υπάρχει. Κάτι τέτοιο υποστηρίζει στο βιβλίο “Skin in the Game” o Nassim Taleb, πως αν κάτι έχει επιβιώσει μέσα στους αιώνες, έχει επιβιώσει για κάποιο λόγο. Όταν όλα τα πρόβατα τρέχουν όλα μαζί προς την ίδια κατεύθυνση, δεν είσαι πάντα το πιο έξυπνο να κινηθείς αντίθετα, γιατί είναι πολύ πιθανό να συναντήσεις τον λύκο. Άρα θα έλεγα να τη σεβόμαστε τη συμπεριφορά του κοπαδιού, αλλά να μπορούμε να εντοπίσουμε πότε αυτή αστοχεί.

Το παραπάνω βίντεο παρουσιάζει το λεγόμενο “circle pit”, όπου τα πρόβατα σχηματίζοντας έναν κύκλο, αδυνατούν να απεγκλωβιστούν από αυτόν, αφού ακολουθούν άκριτα το ένα το άλλο. Το αντίστοιχο φαινόμενο στα μυρμήγκια, οδηγεί στον αφανισμό τους από εξάντληση. Αν αναγνωρίσεις μια τέτοια κατάσταση, προφυλάσσεις τον εαυτό σου, εκτίθεσαι στην πιθανότητα μεγάλων κερδών, και επιπλέον γίνεσαι δύναμη που λειτουργεί προς την αποκατάσταση της κανονικότητας. Οι αγορές τιμωρούν βαριά όσους εμπλέκονται σε ένα “circle pit” και επιβραβεύουν σημαντικά όσους το αναγνωρίζουν και αποφεύγουν. Αν θες να το διακρίνεις δεν έχεις παρά  να ρωτήσεις τον καθένα γιατί τρέχει. Αν η απάντηση από όλα τα μήκη και πλάτη μοιάζει με, “γιατί τρέχουν και οι άλλοι, γιατί οι τιμές θα πάνε πάνω, η τάση είναι ανοδική”, τότε αποκτάς μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση πως είναι η στιγμή να αντισταθείς.

Η αλήθεια είναι πως στην Ελλάδα δεν έχουμε φτάσει στο σημείο της υπερβολής. Οι τιμές εξακολουθούν και είναι λογικότερες σε σχέση με αυτό που συμβαίνει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, αλλά δεν αποτελούν εκείνες τις ευκαιρίες που αποτελούσαν πριν από μερικά χρόνια και δε μοιάζουν σε τίποτα με τις ανεπανάληπτα χαμηλές τιμές που είδαμε το 2012 και θα συναντήσουμε ελάχιστες φορές στη διάρκεια της ζωής μας. Μάλιστα, ορισμένες αποτιμήσεις έχουν αρχίσει και γίνονται αρκετά αλμυρές, όπως π.χ. στον ΟΤΕ. Περισσότερα δείτε στο άρθρο που τελευταία ανέβασα για την ελληνική αγορά στο Seeking Alpha: “GREK’s ‘X-Ray’: Not The Best Way To Invest In After-Elections Greece

Πιστεύω, λοιπόν, πως εξακολουθεί να είναι καλή ιδέα τουλάχιστον ένα μέρος του κεφαλαίου του επενδυτή να παραμένει σε μετοχές. Όμως, πρέπει ειλικρινά να αναρωτηθεί για το αν επενδύει ή κερδοσκοπεί. Αν πραγματικά επενδύει, θα πρέπει να βεβαιωθεί πως συνεχίζει να ακολουθεί εκείνες τις αρχές που συμβαδίζουν με το νόημα της επένδυσης. Βασικότερη από αυτές είναι πως χαμηλότερες τιμές κάνουν τις επενδύσεις συμφέρουσες και όχι υψηλότερες. Έτσι, ο επιτυχημένος επενδυτής συχνά χρειάζεται να κινηθεί αντίθετα από το κοπάδι, ιδιαίτερα όταν αναγνωρίζει πως αυτό συλλογικά αστοχεί. Όπως και να έχει, η πραγματική επένδυση δεν έχει να κάνει με το βραχυπρόθεσμο παιχνίδι της πρόβλεψης των τιμών των μετοχών, αλλά με τη διαδικασία απόκτησης προσοδοφόρων μέσων.

Λίγο ψυχραιμία, λοιπόν, τόσο με την τελευταία άνοδο, όσο και με το αρνητικό κλίμα της τελευταίας εβδομάδας.

Δημήτρης Κουτσουμπός

*Τα παραπάνω δεν αποτελούν συστάσεις για οποιαδήποτε χρηματιστηριακή συναλλαγή. Οι υπολογισμοί είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας και ενδέχεται να περιλαμβάνουν αστοχίες ή λάθη. Συνιστούν προσωπικές απόψεις που παρουσιάζονται για συζήτηση μεταξύ επενδυτών.

 

9 comments on “Μετοχές: Κόντρα στο Ρεύμα ή με το Κοπάδι;

  1. Ο/Η petros λέει:

    Δημήτρη στο πολύ ενδιαφέρον άρθρο σου να σχολιάσω κ εγώ δύο πράγματα :

    α) δεν είμαι σίγουρος αν η καινούργια κυβέρνηση μπορέσει και αλλάξει το κλίμα τελικά στο χρηματιστήριο.
    Για να προσελκύσεις επενδυτές χρειάζεται να μειώσεις γραφειοκρατία και να επιταχύνεις δικαιοσύνη, όπως και να έχεις λύσει δομικά προβλήματα όπως το δημογραφικό κ.λ.π. Καλή πρόθεση έχουν όλες οι κυβερνήσεις αλλά στο δια ταύτα όλες κολλάνε.

    β) για αυτό και όσο οι προθέσεις παραμένουν προθέσεις και όχι τολμηρές πράξεις, τότε κάθε ενθουσιώδη άνοδο του χρηματιστηρίου θα ακολουθείται από μία ρεαλιστική προσγείωση.
    Πάντως μακροπρόθεσμα το ελληνικό χρηματιστήριο υπόσχεται κατά την άποψή μου ικανοποιητικές αποδόσεις, και αυτό δεν θα οφείλεται στις κυβερνήσεις αλλά στον κύκλο της ζωής.

    • Ο/Η Dimitrios Koutsoubos λέει:

      Βλέπεις Πέτρο τα δεδομένα αλλάζουν από στιγμή σε στιγμή. Δεν είναι άσχημο να αλλάζουμε την άποψή μας ή να αξιολογούμε τις νέες πληροφορίες, αλλά αν η άποψή μας κάνει τραμπάλα από μήνα σε μήνα, τότε ας είμαστε συγκρατημένοι για την βαρύτητα που δίνουμε σε αυτή την άποψη.

      Ας κρατάμε τα πιο μεγάλα και σταθερά. Να ας πούμε αυτό που λες για τον “κύκλο της ζωής”.

  2. Ο/Η Γιώργος λέει:

    Για μας τους μαριδαίους, όπως μας αποκαλούν, μικρούς ή λίγο μεγαλύτερους, που δεν είμαστε μεγαλομέτοχοι εισηγμένης για να οργανώσουμε παιγνίδι, δεν έχουμε εσωτερική πληροφόρηση για να την αξιοποιήσουμε και να κερδίσουμε εκ του ασφαλούς, δεν είμαστε brokers ή πλούσιοι χρηματιστηριακοί παράγοντες για να συνεργαστούμε με τον ceo, η μόνη μικρή ασφαλής σανίδα, αν θέλουμε να συμμετάσχουμε, έστω και άνισα σ΄αυτό το επικίνδυνο για μας παιγνίδι που λέγεται χρηματιστήριο (πάντα με το μέρος των χρημάτων μας εκείνο, που είμαστε πρόθυμοι να θέσουμε σε διακινδύνευση και αντέχουμε να το χάσουμε), είναι το value investing.

    Θα ήμουν βραχυχρόνιος κερδοσκόπος και όχι επενδυτής που γράφετε, αν είχα πραγματικό inside information από μια εισηγμένη, αν ήξερα πρώτος τις κυβερνητικές αποφάσεις που επηρεάζουν την αγορά, ένα κλάδο, μια εταιρεία ή μία χώρα ή αν ήμουν προφήτης ή εταιρικός κατάσκοπος. Στις περιπτώσεις αυτές θα ήταν πολύ αποδοτικό. Τώρα δεν έχω άλλη επιλογή παρά να είμαι «επενδυτής».

    • Ο/Η Dimitrios Koutsoubos λέει:

      Σωστό, άσε που οι insiders συχνά τυφλώνονται από την υποκειμενικότητα και δεν έχουν πάντα πληρέστερη εικόνα, παρότι η πληροφορίες ρέουν “φρέσκες” και άφθονες.

  3. Ο/Η Γιώργος λέει:

    Για το σύνθημά σας «κόντρα στο ρεύμα», θα ήθελα να πω ότι το value investing, γίνεται πιο αποδοτικό όταν όλα είναι μαύρα. Όταν και ο τελευταίος από το κοπάδι έχει φύγει απογοητευμένος. Όπως στις διεθνείς χρηματιστηριακές κρίσεις του 2002 (μέχρι αρχές του 2003) και του 2008 που ζήσαμε καθώς και στην ελληνική του 2012. Ή ακόμα παλιότερα, στην αναταραχή του 1997 – αρχές 1998, λόγω της ρωσικής κρίσης. Εκεί έχεις τη δυνατότητα άφθονων επιλογών και μπορείς να επιλέξεις τα καλύτερα. Και μάλιστα πολύ πιο εύκολα. Χωρίς να χρειάζεσαι εξαιρετικό μυαλό και βαθειά γνώση. Τότε που όλοι οι χρηματιστηριακοί σύμβουλοι σου λένε να απομακρυνθείς από την αγορά ή να περιμένεις. Όταν έχει απογοητευθεί και ο τελευταίος. Είναι οι περίοδοι που με κατέκλυζε ένα κύμα ενθουσιασμού, το οποίο αύξανε, όσο η φτήνια προχωρούσε. Και τότε πάλι οι σύμβουλοι μου έλεγαν: «είδες τι έπαθες που δεν μας άκουσες». Κι εγώ προχωρούσα αντίθετα στο ρεύμα, κλείνοντας τα αυτιά. Δεν έχω λοιπόν παρά να υιοθετήσω πλήρως το άρθρο σας αυτό.

    Είναι ευτυχής ο επενδυτής που ζει τέτοιες περιόδους και τις εκμεταλλεύεται. Υπάρχει βέβαια το ενδεχόμενο μια από αυτές τις κρίσεις να γίνει «μακρά» και «πολυετής» και ο επενδυτής να μην δει υψηλότερα νούμερα, ακόμα και μέχρι το τέλος της ζωής του.

    • Ο/Η Dimitrios Koutsoubos λέει:

      Γιώργο μόνο να ήξερες πόσο πολύτιμη είναι αυτή η μικρή παράγραφος που περιγράφει την εμπειρία σου.

      Μπορούμε να συζητάμε ατελείωτα για τις τεχνικές και λεπτομέρειες της επενδυτικής διαδικασίας, διαφωνώντας και συμφωνώντας, και ο χρόνος πάλι να μην είναι αρκετός. Όμως, αυτό που λες σε λίγες σειρές, όποιος μπορεί να το αντιληφθεί και ενστερνιστεί, έχει ήδη κάνει πολλά βήματα μπροστά

  4. Ο/Η Θωμάς λέει:

    Καλησπέρα. Ενημερώνω οτι σε διαβάζω ανελλιπώς και συμφωνώ γενικότερα με την φιλοσοφία που προσεγγίζεις τα θέματα. Αν μου επιτρέπεις θα ήθελα να πω πως σύμφωνα με το παραπάνω άρθρο για την υπεραπλουστευμενη σύνδεση μεταξύ τιμής μετοχής και αξίας εταιρείας εννοείται πως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά μιας και στην εξίσωση συμμετέχουν κι άλλοι βασικοί παράγοντες όπως η διασπορά,ο κρατικος έλεγχος κλπ.. Μιας και υπάρχει απο μερια μου προϋπηρεσία στον χωρο έχουμε δει αρκετές φορές εταιρίες διαμάντια κολλημένες για χρόνια να αργοπεθαίνουν στο ταμπλό. Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να διαφωνήσω με το άρθρο απλα σου λεω τη σκέψη μου. Ευχαριστώ.

  5. Ο/Η Dimitrios Koutsoubos λέει:

    Σε ευχαριστώ πολύ Θωμά που είσαι τακτικός αναγνώστης και χαίρομαι που πήρες το θάρρος να συμμετέχεις στα σχόλια. Στο ζήτημα που αναφέρεις, απαντώ διεξοδικά στο παρακάτω άρθρο.

    https://www.investorblog.gr/%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82-%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BC%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1/

    Αυτό που λες είναι πολύ πραγματικό. Από εκεί και πέρα ο κάθε επενδυτής έχει την ελευθερία να το αντιμετωπίσει με διαφορετικό τρόπο και φυσικά να εκφράζει την άποψή του, συμφωνώντας ή διαφωνώντας.

    Όπως εξηγώ στο άρθρο που παραθέτω, σε μετοχές που παραμένουν σε πλήρη απαξία, υπάρχει η πιθανότητα να μένουν κρυμμένες για χρόνια παρότι έχουν αξία, ή η εκτίμηση μας να είναι λανθασμένη πως έχουν αυτή την αξία.

    Αν πάντως μιλάμε για το πρώτο, εξακολουθώ να πιστεύω πως είναι οι καλύτερες επενδυτικές ευκαιρίες, αν είμαστε διατεθειμένοι να περιμένουμε έως και 10 χρόνια. Σαν επαγγελματίας, ίσως νιώθεις την πίεση των πελατών. Οι πελάτες πιθανά δεν μπορούν να περιμένουν ούτε μήνες, γρήγορα θα αμφισβητήσουν την ικανότητά σου και τις προθέσεις σου, αν δε δουν έμπρακτα αποτελέσματα στο ταμπλό.

    Αυτό είναι που συχνά κάνει αυτά τα διαμάντια τρομερές ευκαιρίες. Είναι ένα είδος time arbitrage. Λίγοι είναι ικανοί να τα αναγνωρίσουν (αυτό είναι το εύκολο μέρος) και πολλοί λιγότεροι είναι διατεθειμένοι να το αξιοποιήσουν (αυτό είναι το δύσκολο μέρος). Είτε λόγω ιδιοσυγκρασίας, είτε λόγω ψυχολογικής πίεσης, είτε επειδή δεν πρόκειται να επιβιώσουν ως διαχειριστές αν το κάνουν. Για το λόγο αυτό τέτοιου τύπου είναι “ασφαλέστερες” και μεγαλύτερες ευκαιρίες, αν αντιμετωπιστούν με την κατάλληλη φιλοσοφία.

    Ας υποθέσουμε πως έχουμε μια παρατημένη μετοχή, με καλή διοίκηση, με ανάπτυξη, στο μισό της λογιστικής της αξίας και με p/e:5. Είτε σε μερίσματα θα τα έχει δώσει όλα πίσω, είτε θα έχει επανεπενδύσει διπλασιάσει το μεγεθός της και θα παίζει με pe:2.5 και στο 25% της λογιστικής αξίας. Που λέει και Graham, είναι μυστήριο αλλά τελικά η αγορά της αποδώσει την τιμή που πρέπει. Άρα αν σε 10 χρόνια πιάσει την τιμή που της πρέπει, + δημιουργία αξία, + δυνατότητα για επαναγορά σε χαμηλότερες τιμές, έτσι βγαίνουν 20% αποδόσεις ετησίως.

    Αν ανθίζουν σαν εταιρείες, είναι θαύμα και όχι πρόβλημα να τις βρω να αργοπεθαίνουν στο ταμπλό. Αν βρεις τέτοιες σε παρακαλώ μοιράσου τες!

  6. Ο/Η ManosV λέει:

    Προχθές διάβασα αυτό και μου άρεσε ιδιαίτερα

    https://www.mikrometoxos.gr/giati-chaneis-giati-kerdizeis-ta-synithestera-lathi-ton-ependyton-08-11/?fbclid=IwAR1qpR4SxKr0gmtUXu3uex7EkRR1LyeajVKVTjRdEwyHOUtR_VwYULw5dnE

    καταλήγω όμως πως ό,τι και να κάνει κανείς, αυτό που χρειάζεται τελικά είναι κανόνες, που ο ίδιος φυσικά βάζει αλλά και ακολουθεί (το σημαντικότερο), αυστηρά.

    Καλησπέρα σε όλους και καλό χειμώνα.

Απάντηση σε Γιώργος Ακύρωση απάντησης