του Γιώργου Καισάριου
Πριν από μερικούς μήνες έτυχε να πάω για 50 περίπου μέρες στη Ζιμπάμπουε. Για να είμαι ειλικρινής, είναι η πρώτη φορά που επισκέφτηκα μια χώρα της Υποσαχάριας Αφρικής και δεν ήξερα τι να περιμένω. Πριν πάω έκανα μια πρόχειρη έρευνα, όπως κατά το κεφαλήν ΑΕΠ και ορισμένα άλλα στατιστικά. Κυριολεκτικά έπαθα ΣΟΚ. Η ανεργία είναι άνω του 60% του πληθυσμού και το μέσο εισόδημα είναι περίπου $600 τον χρόνο (στοιχεία 2012). Διαβαστε περισσότερα
του Γιώργου Καισάριου
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, όποιος δεν το έχει αντιληφθεί, έχουμε ήδη χρεοκοπήσει. Τόσο ουσιαστικά, όσο και τυπικά. Ουσιαστικά το 2010 και τυπικά το 2012. Και για αυτούς που παραπονιούνται για το τι έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση για να μας βγάλει από την χρεοκοπία, η απάντηση είναι ότι δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Η προηγούμενη κυβέρνηση ουσιαστικά έκανε διαχείριση της χρεοκοπίας και τίποτα άλλο. Και σαν αποτέλεσμα της χρεοκοπίας του 2010, οι δημοσιές δαπάνες αναγκαστικά μειώθηκαν κατά 25 δις ευρώ περίπου. Σαν αποτέλεσμα της μείωσης δαπανών, ο ιδιωτικός τομέας συρρικνώθηκε πάρα πολύ, διότι ένα πολύ μεγάλο μέρος του ιδιωτικού τομέα της Ελλάδος ήταν κρατικοδίαιτος. Διαβαστε περισσότερα
του Γιώργου Καισάριου
Πολλά ακούγονται τον τελευταίο καιρό σχετικά με την δημιουργία μιας bad bank ως λύση για την αντιμετώπιση των προβληματικών δάνειων που έχουν στο ενεργητικό τους οι ελληνικές τράπεζες. Το πρόβλημα είναι όμως ότι ελάχιστοι από αυτούς που χρησιμοποιούν τον όρο, γνωρίζουν τι σημαίνει. Διαβαστε περισσότερα
του Γιώργου Καισάριου
Δυστυχώς, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι θα βρεθεί βραχυπρόθεσμη λύση για τις ταμειακές ανάγκες της χώρας μας, το θέμα είναι ότι δεν θα μας λύσει το πρόβλημα μακροπρόθεσμα. Θα το λύσει μόνο βραχυχρόνια και θα πληρωθούν κάποιες υποχρεώσεις του κράτους σήμερα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα μας λύσει το μακροχρόνιο πρόβλημα που είναι η έλλειψη ανταγωνιστικότητας. Επίσης, σε καμία περίπτωση δεν θα δούμε ανάπτυξη και καλυτέρευση του βιοτικού μας επιπέδου με την σημερινή κυβέρνηση. Διαβαστε περισσότερα
του Γιώργου Καισάριου
Πριν πολλά χρόνια στη Ζιμπάμπουε αν ήθελες να αγοράσεις μια τηλεόραση, ένα αυτοκίνητο ή έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή, θα έπρεπε να πληρώσεις με συνάλλαγμα. Ο λόγος ήταν ο εξής.
Το Zim Dollar δεν ήταν ανταλλάξιμο σε κανένα νόμισμα από κανέναν. Αποτέλεσμα ήταν αν ήσουν έμπορος και ήθελες να πουλάς τηλεοράσεις, θα έπρεπε να αγοράσεις τηλεοράσεις από έναν προμηθευτή του εξωτερικού σε συνάλλαγμα. Άλλα αυτό απαιτούσε να πληρωθείς και σε συνάλλαγμα από την αγορά για να μπορείς να κάνεις την εισαγωγή. Το κράτος δεν είχε συναλλαγματικά αποθέματα. Διαβαστε περισσότερα
Πρόσφατα σχόλια